Kapitein
Anker, dapper en sterk,
Verlaat de haven, begint zijn werk.
De ochtendmist hangt zwaar en dicht,
Zijn schip verdwijnt uit zicht.
Zijn vrouw staat
aan de kade, schipper ga ,
Met tranen in haar ogen, zwaait ze hem na.
De zee roept zacht, de fluistering van zijn loop,
Maar in de mist, verdwijnt hij, zonder enige hoop.
De golven zingen
hun oude lied,
Terwijl de mist de horizon omsluit en biedt.
Kapitein Anker, een schim in "t grijs,
Zijn vrouw blijft wachten, haar hart koud als ijs.
De mist omhult,
verbergt en leidt,
Een reis vol mysterie, een onbekende strijd.
Maar in haar hart, blijft hij altijd daar,
Kapitein Anker, haar held, haar ster in gevaar.
Auteursrechten
voorbehouden volgens de Wet 4232022Thl